

Soru: “Efendimiz’in (sallallâhu aleyhi ve sellem) insanları istidat ve kabiliyetine göre kullanması fetanetinin bir buududur. O kimi nerede istihdam ettiyse mutlaka isabetli olmuştur.” deniliyor.[1] Hâlbuki, Hazreti Halid, irşad adına gittiği Yemen’de muvaffak olamamıştır. Bu hususu nasıl izah edebiliriz?

Cevap: Hazreti Halid’in irşad için Yemen’e gönderilmesi ve bir müddet sonra geriye alınıp yerine Hazreti Ali’nin vazifelendirilmesi bir vak’adır.[2] Ama bu vak’anın, Efendimiz (sallallâhu aleyhi ve sellem) için söylenen yukarıdaki hükümle çelişkili bir yanı yoktur. Şöyle ki:

Evvela: Hazreti Halid hassas bir insandır. Hatta bazı zayıf rivayetlerin anlattığına göre, daha İslâm’a girişinin ikinci gününde, sefere çıkan bir seriyyeye katılamadığı için, evine çekilmiş ve sabaha kadar ağlamıştı. Bundan da anlaşıldığı üzere, O’nun irşad ve tebliğ adına dahi olsa, bazı beklentileri vardı. O her zaman aktif ve vazife peşindeydi. Şimdi böyle bir kabiliyet ve istidadı yerli‑yerinde kullanmak oldukça zor bir meseledir. Bu zorluğun bir yönü istihdam edene ait olsa da –ki Efendimiz (sallallâhu aleyhi ve sellem) için böyle bir durum söz konusu olamaz– diğer yönü de Hazreti Halid’e aittir. Çünkü o esnada Hazreti Halid, verilen her şeyi yapabileceğine inanmaktadır. Onun içindir ki, Efendimiz, Hazreti Halid’i Yemen’e göndererek âdeta eline bir mezura vermiş ve ona, “Kendi boyunun ölçüsünü kendin al!” demiştir. Böyle bir tecrübeye Hazreti Halid’in ihtiyacı vardır. Öyleyse irşad adına yapılan böyle bir gönderme işi, Yemenlileri olmasa bile, Hazreti Halid’i irşad etme bakımından fevkalâde isabetli ve yerindedir.

İkincisi: Yemenliler fıtrat itibarıyla sert ve haşindir. Öncelikle Hazreti Halid’in gönderilmesi, onların huşûnetini tâdil etme hikmetine mebnidir. Nitekim Hazreti Halid, üzerine aldığı bu misyonu hakkıyla eda etmiş ve kendisinden sonra gelecek Hazreti Ali’ye hizmet edebileceği müsait bir zemin hazırlamıştır. Şimdi eğer Hazreti Halid bu gayeye yönelik Yemen’e gönderildiyse, yine isabet ortadadır.

Üçüncüsü: Önce Hazreti Halid’in sonra Hazreti Ali’nin Yemen’e gönderilmesi, Hazreti Ali’nin irşad ve tebliğdeki performansını ispata müteveccih de olabilir. Yani Hazreti Halid gibi büyük bir istidada kıyasla bu başarının elde edilmesi onun sahabe arasındaki seçkin mevkiini daha da kuvvetlendirmiştir. Hazreti Ali’nin ileride yükleneceği misyon adına böyle bir teyide ihtiyacı vardır.

Dördüncüsü: Allah Resûlü bilmektedir ki, o işin ehli Hazreti Ali’dir. Ama, ilk anda onun gönderilmesi, bilhassa İslâm’a yeni girenlerin aklına yanlış düşünceler getirebilir ve bu tayin, bir akraba kayırılması şeklinde yorumlanabilirdi. Bu ise, bir lider olarak Allah Resûlü’nün bulunduğu durumun nezaketine muvafık olmazdı; dolayısıyla da yanlış düşünce sahiplerinin mahvına sebebiyet verebilirdi. İşte bütün bunları önlemek için Allah Resûlü, Yemen’e önce Hazreti Halid’i gönderdi. O, askerî sahada yakaladığı başarı baremini, irşad ve tebliğde tutturamadı. Ardından Hazreti Ali vazifelendirildi. Bu tavzifin töhmete bulaşacak hiçbir tarafı yoktu. Zaten Hazreti Ali de elde ettiği başarılarla bu ikinci tayinin isabetini ispat etmişti.

Düşünülse daha başka hikmetler de söylenebilir. İşte bütün bunlar ve bunlara benzer hikmetler içindir ki Allah Resûlü, Hazreti Halid’i Yemen’e göndermiştir.. ve O’nun bu istihdamı hikmetler açısından gayet isabetli olmuştur.



İstidatları kullanmada Efendimiz’in fetaneti

Düne kıyasla bugün İslâmî meseleleri anlatmak çok daha kolay. Tabi kitlevî büyüme ve çoğalma bu hususta önemli bir âmil. Evet, kemmî plândaki bu gelişmenin, İslâmî meselelerin anlatılmasında ve kabul görmesinde önemli kolaylıklar temin ettiği bir gerçek.

Dün, herhangi bir dinî meseleyi anlatırken, okullarda ve okulların dışında inanan insanlar kim bilir ne kadar zorlanırlardı. İnkârcılık modasıyla, düşünce sistematiği alabora olmuş gençleri ikna etmek ve onların kendi özlerine dönmelerini sağlamak, zorlardan zordu. Ayrıca karşı tarafın tahribi de oldukça şiddetliydi. Bilhassa komünizm, tartışmasız bir gerçek gibi lanse edilmeye çalışılıyor ve bunda kısmen muvaffak da olunuyordu. Bir de tahripteki kolaylık araya girince, iş tamamen içinden çıkılmaz bir hâl alıyordu. Öyle ki, bugün ikna olan genç, yarın sarsılıyor ve hemen inancın o asude ikliminden uzaklaşabiliyordu.

Diğer taraftan inanan gönüllerin yaptığı güzel ve hayırlı işler hür ve serbest bir ortamda da yapılamıyordu. Dört bir yandan tarassut ve tazyik vardı.

Ya şimdi öyle mi? Evet, bugünlerin kıymetini bilip, şükrünü eda etmek üzerimize bir vecibedir. Elbette her nimet kendi cinsinden şükür istediği gibi, İslâmî meseleleri kabulde gördüğümüz bugünkü sühulet ve kolaylık nimeti de kendi cinsinden şükür isteyecektir. Hiç şüphesiz o da hem kemmiyet hem de keyfiyet itibarıyla imana ve Kur’an’a hizmet ritmini artırmakla olacaktır.



Dün - bugün karşılaştırması ve bir gerçek

Fasıldan Fasıla 2

Vahyin başlangıcında, gelen ilk “Oku!”[1] fermanına Efendimiz (sallallâhu aleyhi ve sellem), “Ben okuma bilmem ki?” karşılığını verince Hazreti Cibril, O’nu kucaklayıp sıkmıştır.[2] Bu ameliye, Efendimiz’i melekûtiyete hazırlamak ve O’nun bu istikametteki istidatlarını ateşlemek içindir. Bu gibi durumlar rüyada bile olsa, insan uyandığında onun fizikî tesirini vücudunda hissedebilir. Elbette, melekûtiyete hazırlanmak kolay iş değildir!..



Cibril’in Efendimiz’i kucaklaması
Tahmini okuma süresi: 1 dk.
332 defa okundu.

Bölüm içi arama

Cibril’in Efendimiz’i kucaklaması Tahmini okuma süresi: 1 dk.332 defa okundu.

Bölüm içi arama

Cibril’in Efendimiz’i kucaklaması
Tahmini okuma süresi: 1 dk.
332 defa okundu.