Bir insan, kardeşi vefat edince yengesi ile –kendisinden ister büyük, ister küçük olsun– iddeti bittikten, hamile ise hamlini vaz’ ettikten sonra evlenebilir. Fakat böyle bir evlilik, ne farz ne vacip ne de sünnettir. Sonra, bu evliliğin caiz olması başkadır, mevcut şartların değerlendirilmesi neticesinde lüzumlu görülüp görülmemesi başkadır.



Yenge ile evlenmenin hükmü

Efendimiz’in (sallallâhu aleyhi ve sellem), ne nübüvveti öncesinde ne de nübüvveti döneminde sakalını kestiği vâkidir. Gerçi, M. Ebû Zehra gibi bazı âlimler, Efendimiz’in sakal bırakmasını devrin âdeti şeklinde telâkki ediyorlarsa da,[1] Efendimiz’in bizzat sakalı emretmesi ve sakal bırakması, sakalın sünnet olduğunun münakaşa edilemeyeceğini göstermektedir.[2]

Ne var ki, sakal bırakmak sünnet ise de, bırakmamak haram değildir. Bilhassa günümüzde, bir Müslüman’ın içtimaî hayatın çarkları arasında farzları ikame ettikten sonra, bir kısım sünnetlerdeki kusurundan dolayı tenkit edilmemesi esastır. Bu itibarla, bazı önemli mülâhazalarla sakal bırakmayan Müslümanların kılık‑kıyafet ve dış görünüşlerinden ziyade, gerçek niyetlerine ve sergiledikleri tavra bakılmalıdır.

Yeri gelmişken, bir hususa daha temas etmeden geçemeyeceğim. Efendimiz (sallallâhu aleyhi ve sellem), ashabını, öncelikle müşriklere benzemekten men etmiş,[3] Ehl‑i Kitab’a benzeme hususunda bir sınırlandırma getirmemişti. Çünkü menşe itibarıyla onlar, semavî bir dine dayanıyorlardı. Daha sonra, müşriklere de, Ehl‑i Kitab’a da benzememe O’nun bir şiarı oldu.[4] O, saç‑sakal dahil her şeyde Müslüman’ın kendisi olmasını arzu ediyor ve İslâmî şahsiyet, İslâmî kimliğin korunmasını hedefliyordu. Mühim olan da budur. Aşamadığımız birtakım gerçekler olsa bile, Müslüman daima kendi olmaya çalışmalı, takıldığı yerde de niyetini sağlam tutarak, her şeye rağmen farzları ve hususiyle bugün en önemli farz olan iman ve Kur’ân hizmetini ikameye devam etmelidir.



Sakal bırakma

Fasıldan Fasıla 2

Mürüvvet ve yardımlaşma hissinin ölmesi, “ben” merkezli yatırımların öne çıkması, zengin ve fakir arasındaki uçurumun daha da büyümesi ve hepsinden kötüsü de Allah’ın haram kıldığı bir iş olması, faizle alâkalı ilk akla gelen hususlardır. Bu sebeple, mü’min, “Günah ve düşmanlık üzerinde yardımlaşmayın.”[1] fehvâsınca –zaruri hâller dışında– bu anlayış ve onun cereyan ettiği ortamdan uzak durmalıdır.

Yakın bir gelecekte, faizsiz bankalar gibi faizsiz iktisadî sistemlerin de devletler tarafından uygulamaya konulması, hepimizi ve herkesi –Müslüman olsun, kâfir olsun– bütün insanlığı rahat ettirecektir. İçinde yaşadığı günün ertesini göremeyen ve istikbale nazar edemeyen bir kısım devlet ricali ve bilim adamları bunu kabul etmek istemeseler de, “meşîme‑i şeb”den neler doğacağını hep beraber göreceğiz.



Faizsiz banka
Tahmini okuma süresi: 1 dk.
385 defa okundu.

Bölüm içi arama

Faizsiz banka Tahmini okuma süresi: 1 dk.385 defa okundu.

Bölüm içi arama

Faizsiz banka
Tahmini okuma süresi: 1 dk.
385 defa okundu.