Orta Asya’ya açılmada çok geç kaldık. Bunda devlet ve millet olarak hazırlıksız yakalanmamızın payı oldukça büyük. Hele ticarî ve sınaî yatırım sahalarında, eğitim alanında olduğu kadar bile başarılı olamadık. Hâdiseler beklenildiğinin aksine tabiî seyri içinde gelişti ve milletçe gereken performansı gösteremedik.

Hâlbuki çeşitli kurullar teşkil edip, Orta Asya’nın ticarî ve sınaî sahalarla alâkalı ihtiyaç haritasını çıkartarak iş adamlarımızı oralara, hem de bilinçli olarak teşvik edebilirdik. Yani bir anlamda rehberlik hizmeti verip neticeyi değiştirebilirdik. Gerçi bu mevzuu daha köklü bir şekilde devlet ele almalıydı. Yani enformasyon büroları kurarak, kanunî düzenlemelerde bulunarak, oralara gidip yatırım yapacak iş adamlarımıza kolaylıklar göstermeli, ülkeler arası düzeyde anlaşmalar yapılmalıydı… Ne var ki, bütün bunların yapıldığını söylemek oldukça zor. O hâlde, mademki devlet çapında bu mesele ele alınmıyor, “Hepsi elde edilemeyen bir şey, bütün bütün terk edilmemeli.” fehvâsınca millet olarak, halk olarak biz, bize düşeni yapmalıydık.. veya hâlen daha yapabiliriz. Bu uğurda boşa geçen her saniye, bizim dünyamız adına büyük bir kayıptır. Bunu bugünlerde çokları anlamasa da, yarın anlayacak ve pişman olacaklar ama, ne fayda!..

Ayrıca bu hakikat bize çok umumi bir prensibi hatırlatıyor. Altyapısı olmayan meselelerde kat’iyen başarılı olunamıyor. Yani siz bir doping ilacı veya hormon veriyorsunuz. O hormonlu yapı kısa zamanda netice verse bile geçici oluyor ve tesiri devam etmiyor. Bizim ticarî sahada Orta Asya’ya açılmamızı da bu açıdan değerlendirebiliriz. Zira çok arkadaşlarımız his, heves, teşvik… unsurları ile gittiler ve acıdır, muvaffak olamadılar. Demek köklü ve kalıcı yapılanmalara gidebilmek için, altyapının tam olması gerekmekte. Bunun için de uzun zaman çile, ızdırap ve uzman kadro gerekecek.

1995 yılı Nisan ayında yapılan bir sohbetten derlenmiştir.



Ticarî ve sınaî sahada Orta Asya’ya açılma

Yakın çağdan başlayarak günümüze kadar cereyan eden hâdiselerde, dinî duygu ve düşüncenin –tabandan tavana– tabiî bir seyirle geliştiğini görüyoruz. Mesela, dün bu ülkede sadece cuma namazı kılanlara “yobaz” denirken, bugün beş vakit namazını kılanlar için dahi bu ifade kullanılmıyor. Dün başörtüsü, toplumun bütün kesimlerinde karşı çıkılıp “irtica alâmeti” olarak görülürken, bugün –birkaç üniversite hariç– gayet normal kabul ediliyor. Aslında bu durum değişik açılardan ve değişik seviyelerden dine yönelişin birer tezahüründen başka bir şey değil.

Şimdi Müslümanlığı, en doğru bir biçimde tebliğ ve temsil ederek hayatın içine taşıyan günümüzün mürşidleri, bu seviyeden sonra bir kenara çekilseler, şahsî kemalât uğruna Tavus İbn Keysan gibi dinlerini yaşasalar, bu hem Müslümanlara hem de İslâm’a ihanet olur. Yapılacak şey, Allah’ın lütuf ve ihsanları ölçüsünde iman ve Kur’ân’a, bu çizgide hizmeti devam ettirmektir.



Gelişen tabiî seyri içinde din

Fasıldan Fasıla 2

Bir zamanlar dünyada, Hazreti Âdem’in Cennet hayatı gibi, rahat ve huzur içinde yaşanan bir hayat vardı. Fakat insanlık günahlarından dolayı bu Cennet gibi hayatı kaybetti. Ve aradan asırlar geçti. Şimdi İslâm, yeniden bize bu yitirilmiş cenneti vaad ediyor. Herkes tabiatının, fıtratının soluklarında bunu duyuyor.. Arabı, Kürdü, Türkü, Çerkezi, Avrupalısı, Amerikalısı, duyuyor ve İslâm’a koşuyor.

Bütün bu olanlar karşısında bir kısım Batılılar yine onu engellemek için ellerinden geleni yapıyorlar. Ne var ki, bütün bu engellemelere rağmen İslâm yine de bugün yeryüzünde en çok kabullenilen bir dindir.



İslâm’a yöneliş ve Batı zihniyeti
Tahmini okuma süresi: 1 dk.
362 defa okundu.

Bölüm içi arama

İslâm’a yöneliş ve Batı zihniyeti Tahmini okuma süresi: 1 dk.362 defa okundu.

Bölüm içi arama

İslâm’a yöneliş ve Batı zihniyeti
Tahmini okuma süresi: 1 dk.
362 defa okundu.