Toplumu ayakta tutan en önemli dinamiklerden biri, belki de en birincisi kuşkusuz ahlâktır. Ahlâkî çöküntünün önlenemediği veya ahlâksızlığın prim gördüğü toplum ve cemiyetlerde, içtimaî erozyon çok hızlı bir sürece girmiş demektir. Kur’ân‑ı Kerim’de, ahlâksızlığın sebep olduğu yıkılışları anlatan pek çok âyet vardır. Kur’ân, o yıkılışları birer ibret levhası şeklinde tablolaştırır.

Mesela, bu prensiplerden biri, verilen nimetlerin kendi cinsinden şükürle mukabele görmesidir. Bu olduğu müddetçe toplum, fert, aile, cemiyet ve devlet plânında varlığını devam ettirebilir. Söz konusu nimetin şekli önemli değildir. Bu, huzur, sükûn, güven, refah olabileceği gibi, teknik sahada amûdî (dikey) yükselişler de olabilir. Bir insan için mal, menal, makam, mevki, ilim, irfan, maddî‑mânevî füyûzat hisleriyle dolup taşma… hepsi birer nimettir. Fert veya toplumların, bu nimetlere liyakatleri devam ettiği sürece, onlar, herhangi bir değişikliğe maruz kalmazlar. Ama durum aksi olunca netice de aksi olur.

Nimetlerin gelişinde ve devam edişinde bizim teveccühlerimiz birer şart‑ı âdidir. Bunu alıcı ve verici arasındaki frekans ayarlamasına benzetebiliriz. Bizden arzu ve istekler yükselmeli ki, –murad‑ı ilâhî dahilinde olmak kaydıyla– O’ndan da sağanak sağanak lütuflar gelsin.. ve bizim bu lütuflara şükrümüz devam etmeli ki, verilenler geri alınmasın…

Ben şahsen bu hususu çok önemli görüyorum. Onun için de sık sık tekrarında fayda mülâhaza ediyorum.



Toplumu ayakta tutan dinamiklerden bir kesit

Şunu kesin bir dille ifade etmek isterim ki; günümüzde kasdî ve iradî günahlara girmeden kırk gün yemesine-içmesine dikkat eden, aldığı gıdayı asgari seviyeye indiren ve ruhî melekelerini ibadet ve oruçla besleyen bir insanın, kabiliyet ve kapasitesi ölçüsünde, gözü mânâya açılır ve bir kısım hakikatler ona ayan beyan görülebilir. Gözün mânâya açılmasının da elbette kendine göre usûl ve prensipleri vardır. Ancak arz ettiğimiz hususlar bu mevzudaki prensiplerin başında gelir.

Gözün açılması, insanın gayba muttali olması ve eşyanın perde arkasını müşahede, elbette ki mutlak kemalin esası ve temeli değildir. Öyle olsaydı, Hazreti Ebû Bekir, Hazreti Ömer ve diğer sahabilerin binlerce kerameti olması gerekirdi. Hâlbuki onların bir ikisinin dışında kerameti söz konusu olan kimse yok gibidir. Olanların da, ikram nev’inden birkaç kerameti vardır.[1] Ama yine de gözün mânâya açık olması, büyüklüğün bir buudu kabul edilebilir. İnsanlar mutlaka vilâyete karşı imrendirilmelidirler. Eserlerde vilâyet‑i kübrâyı temsilen yapılan işaretler de böyle birer teşvik olsa gerek...[2]



Vilâyet yoluna teşvik

Fasıldan Fasıla 2

Evrâd u ezkârı bazen değiştirip okumak lazım. Çünkü ülfet hâsıl olabilir. Bizim için en tehlikeli şeylerden biri de; dinî hayatı folklor hâline getirmektir. Yani, tefekkür ve heyecanı ülfet bohçasına sarıp sarmalayıp bir yana bırakmaktır.



Ülfet
Tahmini okuma süresi: 1 dk.
640 defa okundu.

Bölüm içi arama

Ülfet Tahmini okuma süresi: 1 dk.640 defa okundu.

Bölüm içi arama

Ülfet
Tahmini okuma süresi: 1 dk.
640 defa okundu.