Ruh Arapça bir kelimedir. 'Ravh' ve 'Rîh' kelimeleriyle aynı kökten gelir. Ravh, rahmet; rîh da rüzgar demektir.

Ruh kelimesine gelince, onun pek-çok manası vardır. Bunlardan bazıları ise şunlardır. 

1) Vahiy: '(Allah), emrinden olan ruhu kullarından dilediğini indirir.' (Mü'minun, 40/15) 

'Melekleri, kullarından dilediğine, emrinden olan ruh ile indirir.' (Nahl, 6/2) gibi ayetlerde İbn-i Abbas'ın görüşüne göre 'ruh' vahiy manasında kullanılmıştır. 

Vahiy, ruhtur. Hayatın ta kendisidir. İnsanlık hakiki hayata onunla ermiştir. Vahyin soluklarından mahrum kavim ve milletler ruhsuz cesed gibidir. Onun içindir ki Kur'an-ı Kerim'de 'Ey iman edenler, hayat bulabilmeniz için Allah ve Rasulü'nün davetine icabet edin!' (Enfal, 8/24) denilmektedir. 

2) Nübüvvet: Yukarıda zikrettiğimiz ayetlerden nübüvvet manasını da anlayanlar olmuştur. Zaten nübüvvetle vahiy birbiriyle sebep-netice münasebeti içindedir. 

3) Kur'an: Ruh'a, Kur'an manasını verenler de vardır. Çünkü o, bütün beşeriyete hayat kaynağıdır. 

4) Ferah ve Sürur: Ruhi melekelerin çalıştığı ve rûhânîyatın hakim olduğu yerde daima manevi bir sevinç ve sürur vardır. Bu açıdandır ki, ruha bu mana da verilmiştir. 

5) Cibril: Kur'an-ı Kerim'in bazı ayetlerinde er-Ruh, Cibril manasında kullanılmıştır. 'Biz onu ruhu'l-kudüs ile teyid ettik.' (Bakara, 2/87) ayetindeki ruhu'l-kudüs ittifakla Cibril'dir (as). 

6) Ruh: Bu kelimenin bir manası da kendi adına izafe ile anılan bazı varlıklardır. Yani insan, cin, melek cinsi gibi bir de Cenab-ı Hakk'ın yarattığı bazı varlıklar mevcuddur ki onların adı da 'Ruh' tur. İbn-i Abbas, 'Ruh, yedinci kat semada bulunan bir melektir. Yüzü insanın yüzüne benzer. Ancak cesedi melek cesedidir.' (1) der. 

7) Mesih: Ruh kelimesi bazı ayetlerde Hz. İsa'ya (as) izafe edilmiştir. 'Allah'tan bir ruh' (Nisa, 4/171) ayetinde ruh, Hz.İsa (as) manasınadır. 

8) Nefis, Can: Ruh denilince akla ilk gelen mana cesede can veren, onu hayattar kılan güçtür. (2)



Ruh Kelimesinin Etimolojisi

Madde ve fizik ötesi varlıklardan biri de 'Cin'lerdir. 'Cin' Arapça bir kelime olup lügat manası itibariyle örtülü ve kapalı manasına gelir. Aynı kökten iştikak etmiş (türemiş) daha pek çok kelime mevcuttur. Bu cümleden olarak: 

1) Cenân, gece demektir. Gece, karanlığı ile her şeyi örttüğünden ona bu isim verilmiştir. 'Üzerine gece basınca (İbrahim) bir yıldız gördü...' (En'am, 6/76) ayetindeki 'Cenne' fiili, bu manaya gelmektedir ki, karanlık bastı demektir. 

2) Cenen. Bu kelime de Arapça'da kabir ve kefen manasına gelir. Ölüyü örtmeleri sebebiyle onlara bu isim verilmiştir. 

3) Cenân, kalb demektir. Nice manalar onda ve o da cesedde gizlendiğinden dolayı kalbe de 'cenân' denir. 

4) el-Micennü, kalkan demektir. O da 'Cin' kökünden gelen bir kelimedir. Sahibini örttüğü için kalkana 'el-Micennü' denilmektedir. 

5) el-Cünnetü, sütre manasınadır. Sütre ise örtü demektir. 

6) Cenân, insanı örten elbise manasına da gelir. 

7) İctinân, istitar, yani örtünme demektir. 

8) Cenân, her gizli işe verilen bir isimdir. Emr-i hafi (gizli iş) demektir. 

9) el-Cünnetü. Bu kelimenin bir manası da zırhtır. İnsanı koruyan her şeye bu isim verilir. Kadının başını yüzüyle beraber örttüğü örtüye de 'el-Cünnetü' denilir. Bu manadandır ki, hadiste 'es-Savmü cünnetün; Oruç koruyucudur' [1] denilmiştir. Oruçta insanı şehvete karşı koruyan bir özellik sözkonusudur. Yine bu mana kasdedilerek imam koruyucudur, [2] denilmiştir. Zira imam, kendisine tabi olanları dünyevî-uhrevî felaketlerden korumakta ve muhafaza etmektedir. 

10) el-Cennetü. Cennet kelimesi de yine aynı kökten gelen bir kelimedir. 

Cennet, ağaçları boy boy bahçeye denir. Eğer bahçede ağaç yoksa oranın adı Arapça'da 'Hadîka'dır. Bu yönüyle Cennete bu ismin verilmesi, ağaçların sıklığı ve dalların birbirine girmesi ile bir örtü meydana getirmesi sebebiyledir. Diğer taraftan ebedi aleme ait Cennetin şu anda bizim zâhiri duygularımıza kapalı olması hikmetine dayalı olarak da Cennet'e bu isim verilmiştir. 

11) Son olarak aynı kökten gelen bir başka kelimeye daha dikkatlerinizi çekelim: 'Mecnun.' İsm-i mef'ul kalıbında bir kelimedir ve 'Cin' kökünden gelir. 'Mecnun, aklını bir şeye kaptırmış ve bu yönüyle de aklı örtülü insan demektir. [3]

[1] Buhari, Savm 2; Tevhid 35; Müslim, Sıyam 161, 162; Ebu Davud, Savm 25; Tirmizi, Cumua 79; Savm 54; İman 8; Nesei, Sıyam 42[2] Müslim, Salat 88; İmaret 43; Buhari, Cihad 109; Ebu Davud, Cihad 151[3] İsfehani, Müfredat, 203; İbn-i Manzur, Lisanü'l-Arab, 13/93-100



Cin Kelimesi Üzerine

Varlığın Metafizik Boyutu

'Melek' kelimesinin etimolojik yapısını incelediğimizde, meleklerin vazifeleriyle bu kelimenin yapısı arasında çok ciddi bir münasebet görürüz. 

Melek Arapça bir kelime olup 'ELK' kökünden gelir. 'ELK', atın ağzındaki gemi çiğnemesine denir. Aynı kökten gelen 'Elûk' ise 'risalet' manasınadır. Zira risalet de ancak ağızla, yani dille yerine getirilir. Buradaki risalet, umumi manada birini herhangi bir vazife ile bir yere gönderme demektir. Aynı fiil, mektup ve selam gönderme manasına da kullanılır. Ayrıca 'Elûk'da 'tebliğ' manası da vardır. Melek kelimesinin, kelime yapısı olarak aslı me'lek'dir. Önce hemze ile lam birbiriyle yer değiştirmiş ve mel'ek olmuştur. Hemzedeki hareke de lâma geçince hemze sakin kalmış ve kelime melek şekline dönmüştür. 'Melek' hemzeli şekilde yazılabilirse de, ekseriyetle hemzesiz yazılmaya alışıldığından dile öyle yerleşmiştir. (1)

'Melek' müfred (tekil)dir; cemisi (çoğulu) melâike şeklinde gelir. 



Melek Kelimesinin Etimolojisi
Tahmini okuma süresi: 2 dk.
1320 defa okundu.

Bölüm içi arama

Melek Kelimesinin Etimolojisi Tahmini okuma süresi: 2 dk.1320 defa okundu.

Bölüm içi arama

Melek Kelimesinin Etimolojisi
Tahmini okuma süresi: 2 dk.
1320 defa okundu.