Nebî, kalbi, beyni, sinir sistemi ve bütün fakülteleri azamî seviyede çalışan insan demektir. Bu sebeple, nebînin hayatı, normal insanî buudların üzerinde cereyan eder. Onun duyması, sezmesi, hisleri, arzu ve istekleri hep zirve noktalarda dolaşır. Meselâ, nebînin şehvet hissi, normal insanınkinden kat kat fazladır. Efendimiz'in (sav) bu hususta, Ben, sizin her birinizden 25 kat daha güçlüyüm' buyurması sahîh bir hadiste ifade edildiği üzere, Hz. Süleyman'ın bir gecede 90 küsur hanımıyla mübaşerette bulunabilmesi, bunun bir göstergesidir. Nebî, bu yapı ve beşerî normları zorlayan bu husûsiyetleri içinde, nefsini de her bakımdan gemleyebilen insandır. Hz. Yûsuf (as), Zeliha bütün fettanlığı ile karşısına dikildiğinde 'Ben Allah'tan korkarım' diyerek, ona karşı en ufak bir meyil göstermemişti. Bazı tefsirler, Zeliha karşısında Hz. Yûsuf'un gördüğü 'bürhan'dan bahsederken, 'Hz. Yûsuf kadına meyledecekti ki, babasını görüp vazgeçti' gibi, tamamiyle İsrailiyat kaynaklı ve nebînin ismet sıfatına hiç de uygun düşmeyen açıklamalara yer vermişlerdir. Halbûki, Hz. Yûsuf'un gördüğü bürhan, ilim, irfan ve murakabeden meydana gelen nebînin nefsine hakimiyeti gerçeğiydi. O Yusuf (as) ki, câzibedâr kadınların oyunları karşısında, 'Rabbim! Hapishane benim için bunların teklifine uymaktan daha iyidir' demiş ve sarayın zevk u safâ dolu hayatını terk edip, iffeti adına yıllar ve yıllar boyu hapishanenin ufûnetli, çileli ve tahammül edilmez hayatına râzı olmuştu. İşte bu, onun ismetini ispata kâfî bir delil değil midir? Çile ve ızdırap dolu hapis hayatına artık bir nokta konma günü gelip de, kapılar ardına kadar açıldığında, 'iffetim herkes tarafından bilinmedikçe, hapishaneden çıkmam' diyen de Hz. Yusuf'tu. İsmet mevzûunda Hz. Yusuf ne ise, başta İnsanlığın İftihar Tablosu Efendimiz Hz. Muhammed (sav) olmak üzere, bütün peygamberler ve onların izinde hayatlarını sürdüren evliyâ, asfiyâ ve mukarrebin de odur. Onlar da aynı çizgide vâridatlara mazhar olmuş, mazhar oldukları vâridatlar nispetinde imtihanlara tâbî tutulmuş ve Allah'ın izniyle hep kazananlar safında yerlerini almışlardır. 

İsmet

"İki Topluluk (Yaklaşıp) Birbirlerini Görünce Musa'nın Adamları 'İşte Yakalandık' Dediler." (Şuara/61) İsrailoğullarının görmüş oldukları bütün mucizelere rağmen bu şekilde mukabele etmelerinin sebebi nedir? İsrailoğulları olabildiğince maddeci bir cemaatti. Dolayısıyla, Hz. Musa (as) da, onlarla olan münasebetlerinde sürekli olarak onların hep bu yönlerini izale etmeyi hedef almıştır. İsrailoğulları hakkında söz söylerken onların bu özelliklerini hesaba katmak lazımdır. Böylesine maddeci bir topluluğun ıslah olması için, iyi bir terbiye sistemi ile ele alınmaları icap eder. Bu işe de ancak Hz. Mesih muvaffak olmuştur. Çünkü O, onların karşısına ruhçu bir düşünce ile çıkmış ve onların maddeci düşüncelerine darbe üstüne darbe indirmişti. İşte bu insanlar düşmanla karşılaşınca "İşte yakalandık" gibi güvensizlik ve ümitsizlik ifade eden bir söz sarf ediyorlar. Buna karşılık da Hz. Musa (as) "Rabbim benimle beraberdir ve bana yol gösterecektir" (Şuara/61) cevabını veriyor. Kadı Beyzavî tefsirinde Hz. Musa'nın bu sözü ile Efendimiz'in (sav) Sevr mağarasında Hz. Ebu Bekir'e (ra) hitaben sarfetmiş olduğu "Mahzun olma, Allah bizimle beraberdir" (Tevbe/40) sözünü mukayese yaparak: "Efendimizin bu sözünün, Hz. Musa'nın sözüne rüçhaniyetini söyler." Efendimizin sözünde, Cenâb-ı Hakk'a kurbiyet açısından bir mertebe daha yakınlık vardır. Çünkü ifadede "bizimle beraberdir" deniyor. Yani zaman üstü olma nazara verilerek geniş zamanla ifade ediliyor. Ayrıca burada yakinin ve Cenâb-ı Hakk'a olan güven ve itimadın fısıltılarını da duymak mümkündür. Aslında bu nokta çok hassas ve tehlikeli bir mevzudur ve olabildiğince dikkat iktiza eder. Bunun için "buraya bir nokta koymak, konuşmamak lazım. Çünkü ötesi tehlikelidir" diyor ve kesiyorum. 

İsrailoğulları Hakkında Bir Mülahaza

Fasıldan Fasıla 1

Muharebelerde elde edilen ganimetlerin 4/5'i gazilere, 1/5'i devlet başkanına veriliyordu. Bunu önce Efendimiz (sav), sonra hulefa-i raşidin aldı. Efendimiz (sav) kendine verilen hisse ile fakiri, yetimi doyuruyor, dışardan gelen heyetleri ağırlıyordu. Bu, bir nevi aidat-ı mestûre, yani günümüzdeki ifadesiyle örtülü ödenekti.. ve devlet reisinin tasarrufuna tahsis edilmiş bir imkândı. 

İslâm'da Örtülü Ödenek
Tahmini okuma süresi: 1 dk.
571 defa okundu.

Bölüm içi arama

İslâm'da Örtülü Ödenek Tahmini okuma süresi: 1 dk.571 defa okundu.

Bölüm içi arama

İslâm'da Örtülü Ödenek
Tahmini okuma süresi: 1 dk.
571 defa okundu.