Haremeyn-i Şerifeyn'e Müslümanlardan başkasının girmesinin yasaklanmasında taabbüdî, yani ibadete ait bir yön vardır ki, başka hiçbir hikmet mülâhazasına girmeden Müslümanlar bu hükme kıyamete kadar uymak zorundadırlar. Bu tespitten sonra, bir de İslâm alemine ait şöyle siyasî bir hikmetten söz edebiliriz: İslâm âleminin merkezi Haremeyn-i Şerifeyn'dir. Dolayısıyla, bir gayri müslim oraya girip Müslümanlara ait sırları kat'iyen öğrenmemelidir. Bu prensip, 'Sedd-i zerayi' açısından bütün İslâm merkezlerine teşmil edilebilir. Yani, bir gün İstanbul veya bir başka belde, İslâm âlemine merkezlik edecek olursa, oraya da gayr-i müslimler sokulmayabilir. Zira, İslâm alemine ait sırların yabancıların eline geçmemesi çok önemlidir. Osmanlılarda Kanûnî devrine kadar bu hususa belli ölçüde dikkat edilmiştir. Dıştan sır toplanmış ama, dışarı sır verilmemiştir. Kanûnî döneminden sonra ise tam tersi olmuştur. Öyleki, sarayda konuşulan bir mes'ele, iki-üç gün sonra Lordlar Kamarası'nda müzakere masasına konulmuştur. Yıkılışımızı hızlandıran sebeplerden biri de işte budur. 

Devlet Sırrını Saklamak

Bazan hâdiseler zekâyı inkişaf ettirir. Bazan da zekâ inkişaf etmeye uygun bir vasat bulamamış olur. Meselâ dağın başında veya bir köyde ateşpâre bir zekâ doğar. TV yok, kitap yok, muhatap kıt, oturup-konuştuğu bir anası bir de babası... Bütün dünyası, işte bu iki insanla ve 30 kelimelik bir bilgiyle çevrili. Dağ, keçi, koyun, tarla, süt, yoğurt vs.. bildiği tek şey bunlar. Böyle biri, kayanın üstündeki bir tohum gibidir; ne kök salar, ne de ondan herhangi bir şey çıkar. Ne var ki, bu bile vasatını bulunca birden bire inkişaf ediverir. Bir rüzgâr ya da bazan bir karınca o tohumu taşın üzerinden toprağa taşır ve o da bağrında Rahman'ın dercettiği nesi varsa, döker hepsini ortaya. Öte yandan bir çocuk doğar.. Ve doğar doğmaz TV, kitap vs... ile karşı karşıya gelir. Ve dünya kadar bilgi kaynağıyla tanışır; derken kısa zamanda o kadar çok şeyler öğrenir ki, siz onun 10 yaşına basınca allâme olacağı zehâbına kapılırsınız. Ama aslında hiç de öyle değil; belli bir seviyeye geldikten sonra bu gelişme birden bire duruverir. Bazan da öyle bir ortama rağmen geri zekâlı olur. 

Dehayı Muhit Yetiştirir

Fasıldan Fasıla 1

'Herkese bir dert var, bu alemde mukarrer Rahat yaşamış var mıdır güruh-u ukalâdan' Osman Bektaş Hocaefendi, bu beyte misal verirken şöyle bir hâdise anlatmıştı. Doğu'da ulema namaz vaktinden bir müddet evvel gelip şadırvan etrafında sohbet ederlermiş. Halk da bu esnada merak ettiği mevzuları sorma imkânını bulurmuş. Bir gün birisi şöyle bir şey sormuş: 'Hocam, bizim köye minare yapılması mümkün değildi. Ben de, 'Eğer bizim köye minare yapılırsa, oraya eşekle çıkacağım' diye yemin ettim. Şimdi de minare yapıldı. Yeminim ne olacak?' Soru sorulan Hocaefendi sanki soruyu hiç duymamış gibi yapar ve diğerlerinin konuşmalarını dinler. Herkes birtakım dertlerden şikayet etmektedir. Sadece birisi, 'Allah'a şükür, benim hiçbir derdim yok' demekte ve hiçbir derdi olmadığını söylemektedir. Bunun üzerine Hocaefendi, soruyu soran adama dönerek, 'Bin şunun sırtına, çık minarenin tepesine' yeminini yerine getirmiş olursun. 

Derdi Olmayan Adam
Tahmini okuma süresi: 2 dk.
551 defa okundu.

Bölüm içi arama

Derdi Olmayan Adam Tahmini okuma süresi: 2 dk.551 defa okundu.

Bölüm içi arama

Derdi Olmayan Adam
Tahmini okuma süresi: 2 dk.
551 defa okundu.