Bugün toplum olarak başkalarının potası içinde eriyik hale geldik. Bizi biz yapan değerlerin çoğunu yitirdik. Sonra da, mucid yetişmiyor kâşif yetişmiyor' diye şikayete başladık. Elbette yetişmez. Yetişmesi için taklitçilik ruhunu bırakıp, her şeyi değiştirecek olgun ve yapıcı ruhlara ihtiyacımız var kitap, okul, sıra... vs. her şeye varıncaya kadar kökten değiştirecek ve her şeyi yeni baştan kuracak. Yetişme ve yetiştirmede istidat faktörünü de nazara almak şarttır. Zira insanlar, istidat ve kabiliyetleri ile doğar, sonrada iyi üstatlar sayesinde arş-ı kemalatlarına yürürler. Mesela, İmrü'l-Kays hiç mektep görmemiş. Einstein okulda kendini tam gösterememiş. Newton her ne kadar teorisini matematik üzerine kurmuş ise de, okulda iken matematik derslerinde zayıf almıştır. Ne var ki, o yüksek istidat mevsimi gelince birdenbire inkişâf edivermiştir.' 

Değişme

Cum'a sûresinin, Efendimiz (sav) hutbe irad ederlerken bazı sahabilerin kalkıp gitmeleriyle alâkalı son âyetinden şunlar anlaşılabilir: 1) Hutbenin farziyetini bilmiyorlardı. Zaten böyle bir mazeretleri olmasaydı, yaptıkları çok tehlikeli bir şeydi. 2) Dinin ta'lim yeri minberdir. Zaman zaman ayakta konuşmalar yapılır ve umuma seslenmek içinde minbere çıkılırdı. Daha sonra bu husus Allah tarafından hükme bağlandı. 3) Ayet, Rabbe teveccüh etmiş bir haldeyken, dünyanın zuhuruyla onu tercih edişi kınamaktadır. 4) Meselenin bir de Efendimiz'e bakan yönü var. Hangi hatip olursa olsun, konuşma esnasında birisi kalkıp giderse konsantrasyonu bozulur. Değil sadece kalkıp gitme, esneyenler bile konuşmacıya tesir eder. Kaldı ki, orada konuşan Hz. Muhammed'dir (sav). 5) Efendimiz, bütün konuşmalarında Allah'ı anlatıyordu ve buna mukabil hiçbir ücret de talep etmiyordu. Hutbe irad etmeyen, onun ne kadar zor bir iş olduğunu anlayamaz. Bundan dolayı, hutbeyi dinleme bir zamanlar âdetâ namaz gibi telakki ediliyordu. Cemaat, hutbe dinlerken teşehhüdeymiş gibi oturuyor ve hatibin 'İnnallahe ye'muru bil adli ve'l ihsan...!' ayetini okumasından sonra sağ ve sollarına selâm veriyorlardı. Demek ki, o temiz insanlar hutbe dinlemeyi iki rekâtlık bir namaz gibi anlıyordu. Böyle bir anlayış çok mahzurlu olmasa gerek. Evet, İslâm'da her şey disiplin altına alınmıştır. Ne yazık ki, bizim devrimizde bazı şeyler gevşekliğe uğramıştır. Allah Resulü'nün hayatında bir defa olsun konuşan birisine sırtını dönüp gittiği vaki olmamıştır. Biz de konuşanı dinlemeyi ahlâk haline getirmeliyiz. 

Cuma Sûresinin 11. Ayeti Üzerine

Fasıldan Fasıla 1

Cünüp olarak vefat etmek, her ne kadar bir nakîse ise de bazılarının zannettiği gibi "imansız ahirete gitme" değildir. Hele bu yüce bir ideal uğruna zorunluluktan kaynaklandı ise... Mesela, Hanzala b. Âmir, evlendiği gece, savaş münadilerinin "haydi savaşa" seslerini duyar duymaz, yıkanmaya dahi fırsat bulamadan orduya katılır ve o haliyle de şehit olur. Bu zatın cenazesini melekler yıkarlar. Bu sebeple de ona "gasiletü'l-melâike" denilir. 

Cünüp Olarak Ölmek İmansız Olarak AhireteGitmek Mânâsına Gelir mi?
Tahmini okuma süresi: 1 dk.
660 defa okundu.

Bölüm içi arama

Cünüp Olarak Ölmek İmansız Olarak AhireteGitmek Mânâsına Gelir mi? Tahmini okuma süresi: 1 dk.660 defa okundu.

Bölüm içi arama

Cünüp Olarak Ölmek İmansız Olarak AhireteGitmek Mânâsına Gelir mi?
Tahmini okuma süresi: 1 dk.
660 defa okundu.