Pırlanta ara!

Gerçi ben ızdırabı çok bilmem. Herkes kendi çapında ızdırap duyar. Benimkine ızdırap denir mi, denmez mi; isterseniz bazı kesitler arz edeyim, siz karar verin. Bir arkadaşımızın bana naklettiği bir hususu arz edeyim önce. Ben unutmuşum, o hatırlattı. Arkadaşımız şöyle diyordu: Saddam, peşmergeleri kimyasal silahlarla kırıp geçirdiğinde, –malum onlar bize sığınmışlardı– vak’ayı televizyondan seyrederken, onların çoluk-çocuk, kadın-erkek, yaşlı-genç Türkiye’nin kabul edip etmeyeceği kararını bekleyişleri, yüreğimi parça parça etmiş olacak ki, arkadaşımızın beyanıyla “Sandalyede oturuyordunuz; ayağa kalkmak istediğinizde kalkamadınız.. ve yığılıp yerinizde kaldınız...”...