İman-küfür arasında dağlar, tepeler vardır ama, farkına varılmadan atılan her adım insanı küfrün gayyâsına yuvarlayabilir. Düşüncede başlayan inhiraflar, zamanla davranışlara akseder ve tıpkı kimyevî maddelerin istihalesinde olduğu gibi, insanın duygu ve düşünce dünyasına akan şeyler hiç farkına varılmadan o duygu ve düşünceleri değiştirebilir.

Evet bakarsınız, dün çok muttaki, çok musalli bir adam bugün uyuşturucuya, alkole mübtelâ olmuş ve artık düşe kalka yürüyor.. sorarsınız, o da size, Dün böyleydim ama Allah düşürdü.' der. Ne var ki o, düştüğü bu çukura düşünceye kadar değişik merhalelerden geçmiş ve nasıl düştüğünün farkına asla varamamıştır. Üstad, sünnet kaynaklı bu espriyi çok güzel ifadelendirir: 'Her bir günah içinde küfre giden bir yol vardır.'

İnsanın günahtan rahatsızlık duymaması, günah işlemekten daha büyük bir günahtır. Evet, işlediğiniz bir kebîre (büyük günah), sizi arkadan istiğfara sevk ediyorsa o büyük de olsa küçük bir günahtır. Yani sizin duygularınızda, düşüncelerinizde istiğfara yönelme hissi varsa, işlediğiniz büyük günah, büyük değildir. Çünkü nedâmetinizle, ızdırabınızla onun başını her zaman ezebilirsiniz. Aksine, önemsemediğiniz ve hiç farkına varmadan devamlı işlediğiniz küçük günahlar ise artık küçüklükten çıkmış, büyük bir günah olmuş ve 'Her bir günah içinde küfre giden bir yol vardır.' medlulünce sizin için kalbinizi ısıran bir yılan hâline gelmiştir.



İman-Küfür Arası

Günahlar, küfrün meşcereliğidir. Bu sebeple günaha girmiş birinin, belli ölçüde küfürden nasibini alması da söz konusudur. 

İnsan her işlediği günah karşısında pişmanlık duymalı ve bir daha o günaha dönmemek üzere Rabbisine tevbe etmeli, evbe ve inabede bulunmalıdır. Hz. Âdem (a.s)'i yükseltip safiyyullah yapan da işte bu mülâhazadır. Bir rivayete göre o, bir hayat boyu, işlediği günahın ızdırabını hep kalbinde hissedip, hacaletinden bir türlü başını semaya kaldıramamıştır. Ama bu hâl ona, saf, duru, berrak mânâsına safiyy sıfatını kazandırmıştır. 

'Hayır! Gerçek öyle değil! Asıl onlardır ki yapmaya alıştıkları kötü işler, gitgide kalblerini paslandırdı.' (Mutaffifîn, 83/14) âyetinin tefsirinde Efendimiz (s.a.s), 'İnsan bir günah işler ve onu tevbe ile silmezse, kalbinde bir leke olarak kalır. Eğer tevbe ederse kalbi yine parlar. İkinci bir günah işlediğinde ise o leke büyür. Ve kalb günah işleye işleye öyle bir kararır ki, bütün kalbi ele geçirir. İşte Kur'ân'da Yüce Allah'ın, 'Yapmaya alıştıkları kötü işler, gitgide kalblerini paslandırdı.' âyetinde bildirdiği pas da budur buyurmaktadır. Evet kalb, insandaki bütün azaların kilidi, anahtarı durumundadır. Onda hâsıl olan bir arıza, mânevî olarak diğerlerine de sirayet eder ve böyle bir durumda kulun Allah'a teveccühüne mani olur. 

Hâsılı insan, sürçüp düştüğü an, hemen tevbeye yönelmeli, günaha attığı ilk adımını geri çekip, açılan menfezi hemen anında kapatmalıdır ve Allah'ın rahmetiyle tekrar münasebete geçme yollarını aramalıdır. Günahlar, mü'minin cennete doğru uzanan hayat yolu üzerine kurulmuş birer tuzaktır. Rabbimiz, hepimizi o tuzaklardan muhafaza buyursun! 



Her Günahta Küfre Giden Bir Yol Vardır

Fasıldan Fasıla 4

Hicrî İlk dört asır, Kur'ân, Sünnet ve Selef-i salihînin içtihatlarında ciddî bir uyumun olduğu bereketli çağlardır. Bunun kavranıp keşfedilmesi, günümüz İlâhiyatçısının yeniden keşfi kadar önemli olsa gerek...



İlk Dört Asır
Tahmini okuma süresi: 1 dk.
347 defa okundu.

Bölüm içi arama

İlk Dört Asır Tahmini okuma süresi: 1 dk.347 defa okundu.

Bölüm içi arama

İlk Dört Asır
Tahmini okuma süresi: 1 dk.
347 defa okundu.