Efendimiz (sav), Kâbe'yi genişleterek, Hıcr bölgesini içine dahil etmek istemişti. Fakat, cemaatin yeni Müslüman olması ve Kâbe'nin yıkılmasını kabullenmeme ihtimalleri bulunması dolayısıyla bu niyetinden vazgeçti. Demek ki, usûle taalluk etmeyen meselelerde, ma'şeri vicdanın kabulü çok önemli... Asırlardan beri kutsiyet atfettikleri Kâbe'de yıkarak değişiklik yapmak çok zordu ki, Efendimiz (sav) böyle bir işe teşebbüs etmedi. Kaldı ki etseydi, O'na kimsenin itiraz etmeyeceği de muhakkaktı. Bizim de, bu tarihî gerçekten ders alarak, toplum vicdanının kabullenmeyeceği şeylere körü körüne teşebbüs etmememiz gerekir. Aksi halde, çalışmalar boşa gider ve gayeye de ulaşılamaz. Hatta bu kabil hatalı çıkışların cezasını gelecek nesiller çeker. 

Topluluğun Kabulü

Efendimiz (sav) ve ashabı, insanlık tarihinin en aydınlık dönemlerini yaşamışlar, ama bunları yazıya dökmeden çekip gitmişlerdir. Allah Rasûlü ve şanlı sahabisinin hayatı, O'nun vefatından tam 150 yıl sonra başkaları tarafından kaleme alınmıştır. Hangisi önemli derseniz, elbette tarih yapmak' derim. Efendimiz'in yaptığı, Harun Reşid, Alparslan, Melikşah, Fatih, Yavuz ve Kanunîler gibi, tarih yapmak yazmaktan daha önemlidir. Şu kadar ki, yazmak da ihmal edilmemelidir. Meselâ bugün, içinde yaşadığı çağı aydınlatmış o şanlı cedlerimizin tarihini öğrenmek için, Hammer'in kitabına müracaat ediyor, ya da etmek zorunda kalıyorsak, bu bizim için züldür. Yakın çağ tarihimiz hakkında, olayların kahramanları daha aramızda ve hayatta iken, 'yalan söyleyen tarih' isimli kitaplar yazma zorunda kalıyorsak bu tarihi yazma meselesinin de ne kadar önemli olduğunu göstermektedir. Kaldı ki, yazılı tarihin vereceği 'tarih şuurunun' neslimize kazandıracağı hususlar da her türlü izahtan vârestedir. O halde, vak'anüvislik bazında da olsa tarih yazma, yapma ile birlikte mütalâa edilmelidir.' 

Tarih Yapmak ve Yazmak

Fasıldan Fasıla 1

Temessül, Ehl-i Sünnet ulemasının hadîslere dayanarak açıklayıp kabul ettikleri bir husustur. Yalnız bunları te'vil ve tefsir etme oldukça zordur; yani bunlar müteşabih nev'inden hâdiselerdir. Meselâ, Hz. Cibril'in (as), Efendimiz'e (sav) Dıhyetü'l-Kelbî suretinde gelmesi -ki sahih hadîsle sabittir- bir temessüldür. Keza; Useyd b. Hudayr'ın şu vakası da yine temessüle delâlet eder. Useyd b. Hudayr bir gece Kur'ân okurken, atı şaha kalkar. Çocuğunu ezecek korkusuyla Useyd okumayı kesince at sakinleşir, başlayınca tekrar şaha kalkar. Bu arada başının üstünde buluta benzer bir şey belirir. Mes'ele Efendimiz'e intikal ettirilince onun sekine' olduğunu ifade buyururlar. Yine, sahih hadislerin ifadelerine göre, kabirde insanın iyi ve kötü amelleri temessül eder. Kul sorar: 'Sen nesin?' O 'ben senin dünyadaki iyi veya kötü amelinim' diye cevap verir. Görüldüğü gibi, temessüle delâlet eden bir sürü şey var. Bunca sarih ve sahih vakadan sonra, 'temessül yoktur deme', gerçeklere gözünü yumma ve hakikatlere karşı inat etme demektir. Fakat unutmayalım, 'gözünü gündüz güneşe karşı kapayan, sadece kendine gece yapar.' 

Temessül
Tahmini okuma süresi: 2 dk.
539 defa okundu.

Bölüm içi arama

Temessül Tahmini okuma süresi: 2 dk.539 defa okundu.

Bölüm içi arama

Temessül
Tahmini okuma süresi: 2 dk.
539 defa okundu.